طرح ارائه شده بر سه اندیشۀ محوری بنیان گذارده شده است.             ه

1-

زمین که نماد و خاستگاه تاریخ است وگذشته و سنت، و در بر گیرندۀ هر آنچه که شناخت و وجود امروزین فرهنگی ما برآن استوار

است. برپایۀ این باور کوشش شده است بیشترین نمودهای سنت ایرانی-اسلامی در معماری و آنچه که از معماری پیشین مجموعۀ دانشگاه شریف ارزشمند و بیادماندنی است بر این زمینه نمودار شوند. نمونه هائی چون نقش گسترده بر میانسرای ورودی که برگرفته است از سقف فضای میانی کوشک باغ دولت آباد در یزد و یا آجرفرش میدان، نرده های طراحی شده با نوشتار فارسی در مرز برون و درون و "باغ دلگشا"ی پس از آن  و کمانه های آجرین برآمده از زمین در پای بست تیغه های آهنین سه گانه  که اشاره ای است به ارزش های معماری پیشتر بکاررفته در ساختمان های دانشگاه.               ه

2-

آسمان که نماد و پروردگاه است برای امیدها، آرزوها وآرمانهای ما بسوی بهتر زیستن و آماج چشم اندازهای نویدبخش برای شناخت

ناشناخته ها. خیزش قوس برخاسته از زمین و بال به آسمان کشیدۀ دروازۀ ورودی اشارتیست به پرواز سبکبال دانش در این راستا و بالندگی روزافزون دانشگاه صنعتی شریف در آسمان بیکران دانش. بازتاب نقش گسترده بر صحن میدان ورودی بر قوس فرازنده بر این میانسرای گویای پیوند شکوفندۀ معماری پرشکوه ایرانی-اسلامی و آیندۀ درخشان و پرنویدیست به پرچمداری دانشگاه صنعتی شریف. گام برداشتن پله، پله، پلۀ دانشپژوهان به سکوی پهناور میانسرای برای سرسپردن به نسیم وزندۀ دانش از سوی دانشگاه مصداق دیگریست براین باور، همچون بازتاب آسمان و قوس سرکشیده به آن در زلال آبنمای زیرین.                     ه

3-

انسان که با پای داشتن بر زمین شناخته ها و سرکردن در آسمان ناشناخته ها نماد و جلوه گاه پیوند است میان زمین و آسمان. گستردن میانسرائی میانۀ گذرگاه ازخیابان به درون دانشگاه، راه ندادن اتومبیل به درون این میانسرای، چرخاندن پل رهگذران پیاده از روی خیابان بسوی میانسرای ورودی و گذر دادن آنان از میانۀ میدان گواه است بر باور به محوریت انسان در این پیوند و بازتاباندن خرد بر اندیشه و  رفتار شهروندان. سه تیغۀ نگهدارندۀ قوس آویخته از آسمان که با زاویه ای برگرفته از سنت پیشین قرارگرفته اند از درون گذشته و سنت سرکشیده اند، زمین شکافته اند  و به موج اوج گیرندۀ پرواز دانش پیوسته اند تا نمودی باشند بر پیوند این سه اندیشۀ محوری. این زاویه پس از گذر دادن رهروان از پهنۀ میانسرای و پشت سر گذاردن نردۀ مرزی برون و درون، همچون سنت ایرانی-اسلامی بکار رفته در بسیاری از ساختمان ها و مجموعه های شهری پیشین، چون مسجد جامع و میدان نقش جهان در اصفهان، تغییر جهت گرفته و با پیروی از ساختمان های موجود در درون از میانۀ صافی باغی آرام بخش گذر میکند تا دانشپژوهان را، آسوده خاطر از دغدغه های روزمره، آمادۀ کشف و کنش و کوشش علمی کند.                     ه

باید یادآور شد که طرح قوس کمانه کشیده برفرازمیدان با مشاورت مهندسین سازه شکل گرفته است تا ساختمانی استوار باشد و ماندگار در حالی که رهائی از پایبند بودن به زمین را تداعی کند که نمودار نمادین پیشرفت صنعت و فنآوری است              .