به تماشای باغچه نشسته ام

که همچون هر باغچه ای گُلگوشه ایست از عـَدَن، باغ بهشت.   ه 

نگاه میکنم به انجیر جوان که پنجه هایش را بسویم گسترده

و بیاد میآورم شهد شیرین نخستین شکرخندش را

که پیشین سال در زادروز مادر پیشکشم کرد.   ه

به شاخساران اناران مینگرم

که از لابلای برگهای رقصان در باد انجیربُن سرکشیده اند

و گلناران سرخگون ارمغان آورده اند

که نوید یاقوتیشان را چشم در راهم.   ه

و خرمالوی میانسال را بنگر که چه فاخر و بالگستر سایه بر نیمی از باغچه افکنده

و شاخه های پربارش هر روز رنگینتر و سنگینتر

نزدیکتر به زمین میشوند.   ه

در این غوغای رنگارنگ سبز و سرخ و زرد و نارنجی

وترنم ترانۀ "نقره ای فوارۀ کوچک"،1

مست از

جیک

جیک

جیک

جیک

گنجیشک های بهارمستم.

   
نوشته از ایرج یمین اسفندیاری

بهار 1393

1-"فروغ فرخزاد